MOR İNSANLAR

yazı sevmiyorum. İyi yüzemediğim için belki de.
Yaz benim mevsimim değil. Yavaş çünkü. Ağır.Sıcaktan belki de.Bir uyuşukluk mevsimi yaz. Herkes, her şey yavaşlıyor. "Duran" şeyler var hatta. Ben sevmiyorum duran şeyleri. Kendimde durmuyorum kolay kolay.Pelte gibi oluyor insanlar yaz olunca.Sıcaktan belki de.Zaten çok hazır insan pelte olmaya. Bahane lazım sadece. O bahane uzun sürüyor.
Suçu yaza atıyor insan. Zaten o kadar hazır ki herkes suçu başkalarına, başka şeylere atmaya. Alışamadım buna hala. O kadar insan tanıdım, hala alışamadım. Tanıdığım bir çokları, hayal kırıklığı zaten. Baştan sona, ayaktan başa hayal kırıklığı.
Ben sıkılıyorum tatilde çok. Güneşlenirken sıkılıyorum. Çok sıcak oluyor güneşlenmek.
Gölgesi bile 40 derece yazın.
İş gibi güneşlenenler var. Yanmayı seviyor onlar çok. Mor oluyor onların rengi. Onlar bronz sanıyor.
Suçluluk duyarım ben tatilde. Başka bir şey yapmamak ya tatil biraz da; ondan herhalde. Tatilde tatil yapar insan. Ben sadece tatil yapamıyorum. Hakkım yok sadece tatil yapmaya. Başkasının tatilini çalıyorum sanki tatil yaparken.Kendime acıyorum güneşlenirken. Canım da acıyor öte yandan. Buruşuyorum. Buruşuk bir insan oluyorum.
Sıcaktan belki de.
Mor insan olmak istemiyorum ben.Vitamin olarak seviyorum ama güneşi. En iyi avuç içinden alınırmış güneş vitamini. Bazan avucuna sığarmış gibi geliyor mu sana da?
Güneş tutarlı. Hep orda. Sen görsen de, görmesen de asılı bekliyor seni. Birileri mutlaka görüyor onu. Her şey sırayla.
Ben kışı severim. Yaz da bilir bunu.Soğuk severim ben. Yaz soğuk değil.Soğuk dirençtir. İnsanı uyarır. Dürter.Kıştır benim mevsimim.
İyi yüzemem de ben. Acıklı olurum suda. Suya yakışmam pek. Karada daha iyiyim.
Kış yaz kadar uzun sürmez. Durmaz insanlar, işler kışın. Çok kar bazen.asfalt donar. Buz kayar.
Bir zincire bakar hareket. Hızlıdır kış.
Tabi eğer ayı değilsen. Ayılar uyur kışın. Hiç çişe kalkmazmış ayılar uyurken.
Sevmiyorlar acaba kışı ayılar? Kürkleri de var oysa. Kışın en havalı hayvanıdır kürklü olanlar.
Soğuğu severim ben. Üşümektir canımı sıkan.
O da iyi, kalınca bir paltoya bakar!

ÇIPLAK YÜZMEK

Yalnızlığıma düşkünüm. Epey düşkünüm hem de.Daha iyi biri oluyorum yalnızken. Ya da daha kötü.
Yalnızlığın en güzel tarafı da bu: Kimseye hesap vermiyorum yalnızken.Kollarım yalnızlığımı ben. O da beni kollar. Ona özel zaman ayırırım. Yalnız kalmak için çaba harcarım. Zaman ararım. Zaman bulurum.Zaman yaratırım bulamazsam da yalnız olmak için zaman bulamazsam.
Herkes biraz mucittir. Hayat yapar bunu. İnsanı mucit yapar hayat.
Yalnız "kalmaktan" çok; yalnız "olurum". Bilerek. İsteyerek.Kimseye zararım dokunmaz yalnızken. Kimseye acı vermem. Kimseyi üzmem.Kimseyi ağlatmam. Kendim ağlarım gerekirse. Gerekir bazan.
Konuşuruz biz. Dertleşiriz. En güzel kahve, kendinle içtiğin kahve değil midir?
Aramızda hallederiz her şeyi.
Kimseyi sokmayız aramıza. 3. birine yer olmaz yalnızken.Sesli konuşuruz. Soru sorarım, cevap verir. Bazen yer değiştiririz. Cevap veren ben olurum.Dürüst bir şeydir yalnızlık. Dürüst çok az şey kaldı.
İnsan kendini kandıramaz. Kandırdım sanar ama kandıramaz.İnsan kendinden ne kadar uzağa gidebilir ki?Kendini geçip gidebildiğin bir hız icat etmediler daha
Kendine yalan söyleyemezsin yalnızken. Denersin. Ama olmaz; yapamazsın. "Yaptım" sanırsın. Sonra en beklemediğin anda bulur seni. Uyumadan hemen önce mesela. Karanlıkta. Karanlıkta görür yalnızlık. Daha çok görür hatta. Daha hızlıdır karanlıkta.Söylesen de yine kendin yakalarsın kendini.
Hiç sıkılmam ben yalnızken. Sıkılmayız biz.Susarız en fazla.
"Niye susuyorsun?" demeyiz. Susmaktan sıkılınca konuşuruz. "Ne çok konuştun!" demeyiz çok konuşursak. Ya da deriz. Ve bu kimseyi ilgilendirmez.
Aramızda çözeriz her şeyi.En saf, en rafine halidir insanın yalnızlık.
Çıplak yüzmek gibidir. Ay ışığında. Zaten insan niye giyinik yüzer ki?
En korunaklı yeridir kişinin yalnızlığı. En güvenli ülkesi.
Kimse bulamaz onu orada.