GERÇEK ÇOCUKLAR

Bazen üresem mi acaba diyorum? Birine bir genetik miras bıraksam mı?
Birine bunu yapmaya hakkkım var mı ki? Bırakacağı şeyi biliyorum çünkü.
Üstelik henüz doğmamış birine bunu yapmak istemem.
Başka bir şeyler bırakma ihtimalim epey düşük zira. Ayakkabılarım var. Kıyafetlerim var. Ayakkabı ve kıyafetlerim bir kişi için çok fazla. Görünce hatırlıyorum çoğunu. Çoğalırsam çok dikkatli olmam lazım. Her çocuk bir projedir. 
Önce metodumu seçmem lazım. Gerçeği seçiyorum ben.
Gerçek kalmalı ve onu hayata faydacı bir şekilde hazırlamayı seçiyorum.
"Kardeşi sev",
"Oyuncaklarını kardeş ile paylaş"
"Yalan söyleme"
"Dürüst ol!"
"Herkese yardım et!"
 "Çalma!"
Bu zırvalardan uzak tutmalıyım onu eğer onu seviyorsam.
Başkası sevmese de olur. KORKSUNLAR YETER! Anaokulunun bahçesine gömmeliyim bunları. Zira ona büyürken, büyür büyümez, bunları unutturmaya çalışacaklar.
"Kimseyi sevme" diyecekler ona. "Kimseyle bir şeyini paylaşma" öğütleyecekler. "Açık verme,duygularını belli etme, yükselmek için herkesi ez!" diye uyaracaklar.
Çalarsan, yakalanma.
Yavrumun o güzel kokan kafası karışsın istemiyorum büyüyünce. Pişman olmasın benim gibi.
Ona yetişkin bir bebek gibi davranacağım.
Ona ilk evvela bencil olmayı öğretmem lazım. İlişkilerini menfaat üzerine kurmalı. Hep merkeze kendini koymalı. Rengini belli etmemeyi aşılamalıyım ona. Rüzgar nereden eserse oraya doğru açmalı yelkenini. Başkalarının başarılarını sahiplenmeli ve elbette kusursuz bir yalancı olmalı benim yavrum. Vicdan, hoşgörünün, anlayışın, empati...Bunlar yok. Ahlak yok. Ahlak onu yavaşlatır çünkü. Her şeyi, ama her şeyi paraya tahvil etsin. Ahlakı,vicdanı,karakteri,vefayı,inançlarını,prensiplerini,dini gerektiğinde, hiç düşünmeden elden çıkarabilmeli. Herkesi satabilmeli. Gaddar olmalı. Rantçı olsun.
Başkalarına yardım etmenin zaman kaybı olduğunu bilmeli. Koluna Makyevelist yazarız dövmeyle 3 yaşında filan. Ayrıca narsist; hatta duygusal bir sadist yapmalıyım onu. Tabi önce duygularını almalıyım bedeninden. Et kaplı bir robot olsun! 
Sadece kendine odaklı, bir lazer gibi konsantre olmuş bencil ve hissiz bir robot olsun.
Kolaylıkla yalan söyleyesin zerre düşünmeden, tereddüt etmesin! Üstelik insanların,pardon; rakiplerinin, gözlerinin retinasını delerek yapsın bunu. Hep mağdur olsun. Asla özür dilemesin.
 Her durumda, her koşulda hep ezilen oymuş gibi yapsın ama en çok o ezsin. Hep üstte olsun, hep üstte kalsın, hep üste çıksın.
Bunları zaten kendi kendine öğrenecek. Benden öğrensin.