Pazar, Şubat 02, 2014

İSMİ OLAN ÇEŞMELER

Sevdiği ölür bazen insanın. Ansızın ölür. Sana sormadan. Haber vermeden ölür.
Haber verse ne olur ki? Takdir senin değil ki!
Ben öldürmem sevdiklerimi. İzin vermem ölmelerine. Herkesin bir baş etme mekaniği var. Benim ki de bu sanırım. Sadece fiziksel bir yok oluş olur o zaman ölüm. Bir adaya yollarım onları. Ölen sevdiklerimi yani. Uzak ama güzel bir adaya. Tropikal. Sürekli güneş. Temiz hava. Lost'daki ada gibi. O ada kadar gizemli, o ada kadar metafizik.
Babam orada mesela. Ergin amcam, Ersin amcam, anneannem, Barış Manço...hepsi oradalar. Sen de oradasın.
İyi olduğunu biliyorum.
Asla dönmeyeceğini de.
Dönme zaten. Buraları karışık. Tatsız. Bunu zaten biliyorsun ama sen. Gezi'deydin. Ben de Gezideydim çünkü. Gittiğim yerlere götürüyorum seni sana sormadan. Cebime atıyorum seni bücür, giderken. Miniciksin çünkü.
Telefonunu silmedim hala biliyor musun? "JOY" duruyor hala telefonumda.
Annenle konuştuk bugün. JOY ANA diyorum ben ona. O bilmiyor ama ona JOY ANA dediğimi. Sen söylersin rüyasında. Eminim çok sık görüşüyorsunuzdur.
Sen de JOY ANAsın zaten.
Bir saatin varmış. Erkek saati. Niye hiç şaşırmadım acaba? Belki de tanıdığım en delikanlı kız olduğun içindir. Bana vermek istiyor Joy ana o saati. "Defne de sana vermemi isterdi" dedi. Doğru mu? İster miydin?
Zincirlikuyu da buluşacaktık. Mezarının başında buluşacaktık. Saat 13:00'de. Ben gitmedim. Gidemedim. Çok pişmanım şimdi. Keşke gelseydim.
Babamın mezarına da gitmiyorum kolay kolay. Annemi götürürken gidiyorum. Ablamlarla gidiyorum, abimle gidiyorum. Torunlarıyla gidiyorum bazen. Ömür teyzem var, onunla gidiyorum. O da senin gibi; minik. Sevmem mezarları. Zaten kim sever ki? Mezarcılar bile sevmiyordur bence iş yerlerini.
Sen de adadasın zaten. Mezarda değilsin ki!
Soğuktur ya hep mezarlar, yaz da olsa soğuktur ya; ondan benim soğukluğum mezarlıklara.
Kumsalı yok, her yer mermer, güneş manasız, denizi yok, su çeşmelerden akıyor.
Birileri, birileri için yaptırıyor onları. İsimleri var. Üzerinde yazıyor isimleri. İsmi olan çeşmeler onlar.
Çok özledim oğlum seni! Çok!
İnanamıyorum hala, inandıramıyorum kendimi...
sonra elim telefona gidiyor...
seni aramak istiyorum...
Vazgeçiyorum sonra...
Açmazsın diye korkuyorum.

2 yorum:

  1. Ben de sizin gibi uzak yerlere gittiklerini düşünürüm her seferinde...

    YanıtlaSil
  2. Baba kelimesi cümleye döküldüğünde içimin ağrıdığını hissediyorum.Ölüm ise duymak istemediğim bir kelime.çok zalim.
    Anılar,hoş,güzel,mutlu.Öylece kalsın.

    YanıtlaSil